حضرت عباس(ع)-شهادت
به نام آب، به نام فرات نام شما
من آفریده شدم كه كنم سلام شما
نوشتهاند به روی جبین ما دو نفر
شما غلام حسین و منم غلام شما
خوشا به حال پر و بال این كبوترها
گهی به بام حسین و گهی به بام شما
تو آن همیشه امامی و ما همان مأموم
به قامتی كه گرفتیم با قیام شما
تو ماه بودی و نزدیك آب ها كه شدی
تمام علقمه پا شد به احترام شما
هزار باده، هزاران پیاله می روئید
همینكه تیر رسید و شكست جام شما
همینكه نالهی ادرك اخایتان پیچید
شكست قامت طوبائی امام شما
مسیر علقمه را بوی انكسار گرفت
چه حس بی رمقی بود در كلام شما
به حال و روز بلندای تو چه آوردند
تمام علقمه پر گشته از تمامِ شما